Έλα κι εσύ στην παρέα μας. Κάνε like για να μαθαίνεις πρώτος όλα τα νέα!

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ιστορια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ιστορια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

7 Αυγούστου 2013

ΔΙΗΝΕΚΗΣ:Ο Σπαρτιατης της καρδιας μας

Ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε όλοι οι Έλληνες μία σπάνια και ηρωική μορφή, έναν "Άριστο" κατά τον Ηρόδοτο, ένα πρόσωπο που δεν το αναφέρει η Ιστορία που μαθαίνουν τα ελληνόπουλα, ενώ θα έπρεπε να το μαθαίνουν πρώτο.
Έχω πολλά στοιχεία να σας διηγηθώ για το Διηνέκη.Τόσα πολλά που δεν χωρούν σε μια απλή και σύντομη σημείωση.
Αρχικά θα ξεκινήσουμε την αφήγηση με τα ιστορικά στοιχεία πριν μπούμε σε λεπτομέρειες:

   Ας δούμε τι αναφέρει ο Ηρόδοτος, ο πατέρας της ελληνικής Ιστορίας μαζί με τον Θουκιδίδη.
"Λακεδαιμονίων δὲ καὶ Θεσπιέων τοιούτων γενομένων ὅμως λέγεται ἀνὴρ ἄριστος γενέσθαι Σπαρτιήτης Διηνέκης· τὸν τόδε φασὶ εἰπεῖν τὸ ἔπος πρὶν ἢ συμμῖξαι σφέας τοῖσι Μήδοισι, πυθόμενον πρός τευ τῶν Τρηχινίων ὡς ἐπεὰν οἱ βάρβαροι ἀπίωσι τὰ τοξεύματα, τὸν ἥλιον ὑπὸ τοῦ πλήθεος τῶν ὀιστῶν ἀποκρύπτουσι· τοσοῦτο πλῆθος αὐτῶν εἶναι. (2) τὸν δὲ οὐκ ἐκπλαγέντα τούτοισι εἰπεῖν ἐν ἀλογίῃ ποιεύμενον τὸ Μήδων πλῆθος, ὡς πάντα σφι ἀγαθὰ ὁ Τρηχίνιος ξεῖνος ἀγγέλλοι, εἰ ἀποκρυπτόντων τῶν Μήδων τὸν ἥλιον ὑπὸ σκιῇ ἔσοιτο πρὸς αὐτοὺς ἡ μάχη καὶ οὐκ ἐν ἡλίῳ".( Ηροδότου Ιστορίαι, Βιβλίο 7, 226).
   Απ΄όλους τους Σπαρτιάτες και τους Θεσπιείς που πολέμησαν τόσο ηρωικά, το πιο εκπληκτικό δείγμα θάρρους (Άριστος) δόθηκε από το Σπαρτιάτη Διηνέκη.Λέγεται ότι πριν από τη μάχη, ένας ντόπιος από την Τραχίνα (Σπαρτιατική αποικία στη Φθιώτιδα - σήμερα σταθμός τραίνου στην ορεινή περιοχή της Οίτης πριν το Λιανοκλάδι),είπε στο Διηνέκη πως, όταν οι Πέρσες θα τοξεύσουν και θα ρίξουν τα βέλη τους,θα είναι τόσα πολλά που θα κρύψουν τον ήλιο!(2). Ο Διηνέκης τότε, εντελώς ατάραχος από το αλόγιστο πλήθος των βαρβάρων (1,7 εκατομμύρια στρατός και βοηθητικοί),απάντησε στον Τραχίνιο πως η είδηση που του φέρνει αυτός ο ξένος είναι πολύ ευχάριστη,αφού αν οι Πέρσες έκρυβαν τον ήλιο στη μάχη, τόσο το καλύτερο διότι θα πολεμούσαν στη σκιά.
Ποιος ήταν αυτός ο άνδρας που αναφέρεται ο μοναδικός Άριστος με συγκεκριμένο όνομα από ένα ιστορικό; Γιατί αποκρύφτηκε η ιστορία του και δεν συμπεριελήφθη σε μια ιστορική αφήγηση για παιδιά και μεγάλους,αφού ήταν τόσο σημαντική η παρουσία του στη μάχη των Θερμοπυλών;
   Ο Διηνέκης γεννήθηκε στην Σπάρτη , επί βασιλείας Κλεομένη του πρώτου .Σαν γόνος αμιγώς Σπαρτιατικής οικογένειας  ακολούθησε κι αυτός τον δρόμο που δίδαξε στους Σπαρτιάτες ο Λυκούργος με την Μεγάλη Ρήτρα και στα επτά του χρόνια ήταν μέλος της Αγωγής . Στα 18 του ήταν πλέον Όμοιος , και θα ήταν άγνωστος σε εμάς, ένας Σπαρτιάτης ανάμεσα σε πολλούς αν δεν τον ανέφερε ο ιστορικός Ηρόδοτος.
 Ο Διηνέκης , ακολουθώντας πάντα τις επιταγές της Σπάρτης , κοιμόταν στις συστοιχίες κι έτρωγε στα κοινά φειδίτια ή φιλίτια (συσίτια) στα οποία για να είναι μέλος , όπως όλοι οι Όμοιοι προσέφερε ένα μέδιμνο κριθάρι, οκτώ χοές οίνου, πέντε μνάες τυρί και μισή μνα σύκα. Παντρεύτηκε , όπως συνηθιζόταν, πριν τα 30 του χρόνια κι έκανε τέσσερις κόρες . Ήταν πάντα χαμηλών τόνων και χωρίς να διαπρέπει σε προσωπικό επίπεδο κατάφερε να είναι ένας από τους πλέον σεβαστούς Σπαρτιάτες. Όταν του πρότειναν να γίνει μέλος των 300 ιππέων (τιμητικό άγημα που συνόδευε το βασιλιά της Σπάρτης σε όλες τις μάχες και απαρτίζονταν από εκλεκτούς αξιωματικούς και Ολυμπιονίκες όπως ο Πολύνεικος) αυτός αρνήθηκε. Αρκέστηκε να διοικεί μια "ενωμοτία" δηλαδή ήταν "ενωμοτάρχης" και διοικούσε ένα σώμα 36 εκλεκτών ανδρών που συνήθως πλαγιοκοπούσε τον εχθρό και άνοιγε ρήγματα στη διάταξη της φάλαγγας τους.
   Όταν λοιπόν του προτάθηκε από τη γερουσία (5 Έφοροι) και το συμβούλιο των εκλεκτών 300 ιππέων, Ολυμπιονικών και διακεκριμένων με παράσημα ανδρείας αξιωματικών να μπει στο Σώμα,αυτός αρνήθηκε ευγενικά λέγοντας:" Αφήστε με εδώ που είμαι! Εγώ μέχρι το 36 ξέρω να μετράω! Από κει και δώθε..ζαλίζομαι!"

 Εχουν μείνει "ιστορικές" οι καθημερινές του φράσεις για πολλά θέματα,ενώ πάντα τον διέκρινε μια απλότητα, δυνατό και καυστικό χιούμορ,αλλά και δύναμη σοφίας στο λόγο του.
   Κάποτε στη Ρόδο που είχε επισκεφτεί ως μέλος των Σπαρτιατών Πρέσβεων, σε μια προσπάθεια ένωσης των ελληνικών Δυνάμεων ξηράς και θαλάσσης προ της επικείμενης επέλασης του Ξέρξη, συνάντησε απόσπασμα του αυτοκρατορικού Στόλου των Περσών υπό ένα Αιγύπτιο αρχηγό της ναυτικής μοίρας,ονόματι Ψαμίτυχο.Αντάλλαξαν πληροφορίες και δώρα,ενώ ο Αυγύπτιος τον ρώτησε γιατί οι Σπαρτιάτες έχουν τόσο μακριά μαλλιά (κώμη). Ο Διηνέκης τότε του είπε:
"Διότι, κανένα άλλο στολίδι (εκτός από την κώμη) δεν κάνει έναν ωραίο άντρα ωραιότερο και έναν άσχημο άνδρα... τρομακτικότερο!!! Άσε που είναι και..τζάμπα"!!!

Ήταν έμπειρος εκπαιδευτής των νέων ηλικίας 7 ως 18, (όσο κρατούσε η Αγωγή) πριν εκείνοι ενταχθούν και πάρουν ασπίδα και δόρυ στην τιμητική θέση των ανδρών πολεμιστών με τον κόκκινο μανδύα και όλη την πολεμική εξάρτηση,σε ένα ΕΙΔΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ που εκπαίδευαν οι Σπαρτιάτες τους νέους,που μαζί με όλα τα σκληρά γυμνάσια και τις τακτικές της ανοιχτής μάχης σώμα με σώμα, τους έδιωχναν το ΦΟΒΟ.
  Το πρόγραμμα αυτό είχε κατασκευαστεί με αξεπέραστη τεχνική και κατάρτηση ακόμη και για σημερινά δεδομένα, με ιατρικά στοιχεία,ψυχολογικά και ανθρωπολογικά επιστημονικά κριτήρια. Η πειθαρχία του φόβου επικεντρώνονταν σε 28 ασκήσεις που αφορούν το ανθρώπινο νευρικό σύστημα.Τα πέντε κυριότερα είναι τα γόνατα και οι κνήμες,οι πνεύμονες και η καρδιά,τα πλευρά και τα σπλάχνα,το κάτω μέρος της πλάτης και η ζώνη των ώμων,αλλά κυρίως οι τραπεζοειδείς μύες που ενώνουν τον ώμο με τον αυχένα.

Ένα δευτερεύον τμήμα για το οποίο οι Λακεδεμόνιοι είχαν άλλες δώδεκα ασκήσεις ήταν το ΠΡΟΣΩΠΟ.Συγκεκριμένα οι μύες της κάτω σιαγόνας,του λαιμού και οι 4 οφθαλμικοί σφιγκτήρες,γύρω από την κόγχη του ματιού. Αυτές οι ενώσεις αποκαλούνταν από τους Σπαρτιάτες "ΦΟΒΟΣΥΝΑΚΤΗΡΕΣ" ή αποταμιευτές του φόβου,εκεί επικεντρόνωνταν κι εκεί εκπαίδευαν τους νέους πολεμιστές. Αυτό διότι,ο φόβος γεννιέται στο σώμα κι εκεί έπρεπε να καταπολεμηθεί.Αν η σάρκα "καταληφθεί" από τον οποιονδήποτε φόβο,τότε αρχίζει ο "ΦΟΒΟΚΥΚΛΟΣ" που τρέφεται από τον εαυτό του πολλαπλασιαστικά με αριθμητική πρόοδο, ενώ μετατρέπεται αυτόματα σε μια ΦΥΓΗ ΤΡΟΜΟΥ,με απρόβλεπτες και καταστροφικές συνέπειες (πανικός).
   Οι Σπαρτιάτες είχαν την εξής ΑΡΧΗ:
   " Βάλε το σώμα σου σε κατάσταση ΑΦΟΒΙΑΣ και το μυαλό απλά θ΄ακολουθήσει"!!!

Αυτός είναι και ο λόγος που οι 300 του Λεωνίδα έμειναν στην Ιστορία ως αξεπέραστο παράδειγμα αφοβίας. Πολύ απλά, δεν ένιωσαν ίχνος φόβου.Έβλεπαν τον Πόλεμο ως μία "εργασία" που έπρεπε να φέρουν εις πέρας και αστειεύονταν ακόμη και την ώρα που έκοβαν τα κεφάλια των αντιπάλων, με τα δόρατα και τα ξίφη τους (βελόνες μανταρίσματος, όπως τα αποκαλούσαν αστειευόμενοι).
  Στην ερώτηση που έκαναν στο Διηνέκη μια φορά οι παίδες:
- Σε τι διαφέρουν  ένας Σπαρτιάτης βασιλιάς κι ένας μεσαίος Σπαρτιάτης οπλίτης, αυτός απάντησε:
- Ο Βασιλιάς κοιμάται σε κείνη τη βρομότρυπα εκεί κάτω, ενώ εμείς κοιμόμαστε σ΄αυτή το βρομότρυπα εδώ πέρα!
Σαφώς και δεν υπήρχαν διαφορές στη μάχη, όπου ο Βασιλιάς και Αρχηγός των μαχητών ήταν στην πρώτη γραμμή,ίσος μεταξύ ίων και όχι σε θρόνους εκ του μακρόθεν, όπως σήμερα,ή τότε ο Ξέρξης.
Τον Αύγουστο του 480 π.χ. η ζωή του έμελλε να αλλάξει . Ο Ξέρξης με 1,7 εκατομμύρια Πέρσες , συνεχίζοντας μια προσπάθεια που ο πατέρας του Δαρείος ξεκίνησε 10 χρόνια νωρίτερα, (νικήθηκε στο Μαραθώνα από τους Αθηναίους) κατευθύνθηκε εναντίον της Ελλάδας . Ο τότε βασιλιάς της Σπάρτης , και γνωστός σε όλους , Λεωνίδας , αποφάσισε να στείλει ένα απόσπασμα αποτελούμενο από 300 όμοιους , 150 από τους καλύτερους κι 150 νέους , στις Θερμοπύλες για να ενισχύσει το κοινό αίσθημα της άμυνας υπέρ Ελλάδος κυρίως, μιας και γνώριζε πως κανείς από αυτούς δεν θα επέστρεφε. Σημαντικό ρόλο στην απόφαση αυτή ήταν ο χρησμός του μαντείου των Δελφών που έλεγε πως για να μείνει ανέπαφη η Σπάρτη έπρεπε να χάσει ένα Βασιλιά της.(Πράγμα που έγινε, ο Λεωνίδας έπεσε ηρωικά με τους  300 και η Σπάρτη δε γνώρισε ποτέ εισβολή). Αποφάσισε τότε πως και οι 300 όμοιοι που θα έπαιρναν μέρος θα έπρεπε να έχουν απόγονο , θα έπρεπε να έχουν τουλάχιστον έναν γιο που θα συνέχιζε το οικογενειακό δέντρο του κάθε ενός από τους 300, αφού όλοι το ήξεραν πως ο δρόμος για τις Θερμοπύλες ήταν χωρίς επιστροφή.
    "Μόθακας" στην αρχαία Σπάρτη ήταν εκείνος που δεν μπορούσε να είναι όμοιος , συνήθως ήταν παιδιά από την ένωση ενός Σπαρτιάτη και μίας ξένης ή κάποιας από την τάξη των ειλώτων. Έναν τέτοιο γιο υιοθέτησε ο Διηνέκης , μιας και δεν είχε δικό του γιο , την ύστατη ώρα για να είναι ένας από τους 300, ξέροντας πως πηγαίνει σε βέβαιο θάνατο.(Σύζυγος του Διηνέκη ήταν η φημιστή για την ομορφιά της η δέσποινα Αρέτη,γυναία του αδελφού του Ιατροκλή που σκοτώθηκε στη μάχη της Πελλάνας. Ο αδελφός του είχε ζητήσει με όρκο να την παντρευτεί ο Διηνέκης, άν ο ίδιος σκοτώνονταν στον πόλεμο, πράγμα που ο Διηνέκης σεβάστηκε και τήρησε κατά γράμμα).

- «Παραδοθείτε Σπαρτιάτες» είπε ο απεσταλμένος του Ξέρξη από την Τραχίνα , σε μια τελευταία προσπάθεια να αποτρέψει την μάχη … «Χαζοί Σπαρτιάτες, όταν οι Πέρσες τοξότες ρίξουν τα βέλη τους ο ήλιος θα κρυφτεί, τόσοι πολλοί είναι» συνέχισε ο Τραχίνιος.
 -« Καλύτερα, γιατί τότε θα πολεμήσουμε υπό σκιά» απάντησε καυστικά και με Σπαρτιάτικο χιούμορ ο Διηνέκης.

 Αυτή η απάντηση του Διηνέκη έχει μείνει στην ιστορία και την ξέρετε όλοι , όπως κι όλοι ξέρετε την συνέχεια της ιστορίας , την μάχη των Θερμοπυλών , την θυσία των Σπαρτιατών . Πιθανόν να ξέρετε πως ο Διηνέκης μισοπεθαμένος πάλεψε πάνω από το κορμί του νεκρού Βασιλιά του και το κέρδισε τέσσερις φορές πριν ξεψυχίσει.
Είχε προηγηθεί η επίσημη πρεσβεία του Ξέρξη που ζήτησε την παράδοση των όπλων από τον Λεωνίδα. Να παραδώσουν τα όπλα και να φύγουν. Ο Ξέρξης τους χάριζε τη ζωή,αφού δεν είχε καιρό για χάσιμο.(Στόχος του ήταν να καταστρέψει και να κάψει την Αθήνα και τους Αθηναίους που ατίμασαν τη φήμη του πατέρα του Δαρείου).

   Η απάντηση του Λεωνίδα ήταν"Λακωνική" απέριττη και γεμάτη νόημα:
- "Μολών λαβέ"! (Έλα να τα πάρεις από τα χέρια μας).

   Η απάντηση αυτή εξόργισε τον Πέρση Μονάρχη τόσο που την θεώρησε "ασέβεια" προσωπική. Ήταν η αιτία που μετά τη Μάχη ζήτησε το νεκρό κουφάρι του Λεωνίδα το οποίο αποκεφάλισε, παλούκωσε το κεφάλι σ΄ένα πάσαλο,ατίμασε και σταύρωσε το νεκρό σώμα σ΄ένα ξερό δέντρο, αντί να σεβαστεί και να το παραδώσει προς ταφήν, όπως όριζαν οι νόμοι της εποχής.(Ένα περισσότερο διότι ο Λεωνίδας ήταν και βασιλιάς). Σαφώς και η απερισκεψία, η βλακεία του Πέρση Μονάρχη ήταν αξεπέραστη αφού ένα χρόνο νωρίτερα κι ενώ στα στενά της Χεσονήσου του Άθω κυριαρχούσε θαλασσοταραχή,βυθίζοντας τα πλοία που επιχειρούσαν διέλευση,διέταξε να μαστιγωθεί η θάλασσα από το τμήμα ραβδούχων και μαστιγωτών, με χίλια μαστιγώματα, προς γνώσιν και συμμόρφωσιν!!! Ο Ξέρξης ήταν επαρμένος στο έπακρο και ασεβής.

   Λίγοι από εσάς θα ξέρουν πως ο Διηνέκης είναι ο πρώτος άνθρωπος που χαρακτηρίστηκε Άριστος από κάποιον ιστορικό ( Ηρόδοτο ) κι αυτό δεν πέρασε καν στην επίσημη διδακτέα ύλη της Ιστορίας.Γιατί άραγε;
Μέχρι τότε το Άριστο δεν είχε μορφή , ήταν το απρόσιτο για ανθρώπινα δεδομένα,  το ιδεατό!!!

   Και καλά οι ξένοι. Αμ οι δικοί μας χρυσοπληρωμένοι "κηφήνες" του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου; Δεν έπρεπε να το αναφέρουν ως το λαμπρότερο Κοσμοϊστορικό γεγονός με αξεπέραστα και διαχρονικά μυνήματα ανδρείας προς τους Νέους;

  «Ποιό είναι το αντίθετο του φόβου;» ρώτησε ο Διηνέκης ως ενωμοτάρχης , ως διοικητής 36 αντρών. Όσοι έχετε διαβάσει τις Πύλες τις φωτιάς του Steven Pressfield θα ξέρετε την απάντηση ήδη,ή την φαντάζεστε. Στην καρδιά του ατρόμητου αυτού πολεμιστή, του Άνδρα με το άλφα Κεφαλαίο,ποτέ δεν έλειψε η ΑΓΑΠΗ και ο ΕΡΩΤΑΣ που καθοδηγούσαν τη ζωή και το ΕΡΓΟ του.
 Ο Διηνέκης έμεινε γνωστός εξαιτίας της απάντησης του «καλύτερα, θα πολεμήσουμε υπό σκιά». Η φράση αυτή έμελλε να γίνει συνώνυμη της ανδρείας, της τόλμης και της περιφρόνησης του θανάτου, μιας και αυτός όταν έρχεται στο πεδίο της μάχης, τιμημένα, αποτελεί το ύψιστο ιδανικό κάποιου για τη χώρα - πόλη του.

   Ο Ηρόδοτος μας πληροφορεί ότι την τρίτη και τελευταία μέρα της μάχης και αφού ο Λεωνίδας είχε πληγωθεί θανάσιμα, ο Διηνέκης μαζί με ορισμένους από τους συντρόφους του 4 φορές τράβηξαν το πτώμα του από τα χέρια των εχθρών μέχρις ότου πέθαναν όλοι τους από τον καταιγισμό βελών.
Τη συνέχεια τη γνωρίζετε όλοι. Οι Βάρβαροι διάβηκαν τα Στενά, αφού άφησαν πάνω από 10.000 νεκρούς, πολλούς από το τάγμα των Αθανάτων(προσωπική φρουρά του Ξέρξη) και δύο συγγενείς εξ αίματος του Βασιλιά τους.
Στη Σαλαμίνα έμελλε να γραφτεί το τέλος τους και ο υγρός τους τάφος.
   Ντροπιασμένος ο Ξέρξης και απαρηγόρητος πήρε το μάθημά του και επέστρεψε στην Πατρίδα του,χωρίς να πραγματοποιήσει τον πρωταρχικό και στρατηγικό του στόχο, να προσθέσει δηλαδή την Ευρώπη και την Ελλάδα που την ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΚΕ, στον ατέλειωτο κατάλογο των επαρχιών του, που αποτελούσαν το αχανές Περσικό Κράτος του Δαρείου, του Κύρου και των προγόνων τους.(Δύο φορές οι Έλληνες σταμάτησαν με την Ανδρεία και το θάρρος τους, με το ίδιο τους το Αίμα την επέλαση των απολίτιστων Βαρβάρων της Ανατολής που στόχο είχε να υποτάξει την Ευρώπη ολάκερη. Τον Αύγουστο του 480 π.Χ από τους Πέρσες και το 1821 όπου τα σύνορα της αχανούς Οθωμανικής αυτοκρατορίας έφτασαν μέχρι την Αυστρο-Ουγγαρία. Αν πέρναγαν οι Βάρβαροι σήμερα δεν θα υπήρχε η Ευρώπη να μας κουνά απειλητικά το δάχτυλο, πράγμα που οι ευρω-πέη ηγέτες γνωρίζουν αλλά προκλητικά αποσιωπούν).

Το παράδοξο με τον Διηνέκη ήταν πως κανονικά δεν είχε το δικαίωμα να πολεμήσει στην μάχη των Θερμοπυλών, διότι έπρεπε βάσει του Σπαρτιατικού Νόμου του Λυκούργου, να έχει τουλάχιστον ένα γιο για να συνεχίσει την γενιά του. Ο Διηνέκης αντίθετα είχε 4 κόρες, όμως μέσω της παρέμβασης της συζύγου του Αρέτης, ισχυρίστηκε πως μια δούλη   γέννησε το γιο του Ιδιοτυχίδη κι έτσι του δόθηκε το δικαίωμα να λάβει μέρος στη μάχη. Η ίδια η Αρέτη που τον λάτρευε, πριν ακόμη γνωρίσει τον αδελφό του και πρώτο της σύζυγο Ιατροκλή, (ο πατέρας της αυτόν διάλεξε ως σύζυγο και ο Ιατροκλής τη ζήτησε από τα 13 της χρόνια),αυτή φρόντισε να μην του στερήσει τη χαρά της δόξας, να πολεμήσει και να πεθάνει σαν δαφνοστεφανωμένος ήρωας.
  "Οι θεοί πάνε πάντα ένα βήμα μπροστά από μας" ε'ιπε η Αρέτη. " Μας κάνουν ν΄αγαπήσουμε αυτόν που δεν πρέπει κι ύστερα μας στερούν αυτόν που θέλει η καρδιά μας".
   "Σκοτώνουν αυτούς που πρέπει να ζήσουν και χαρίζουν τη ζωή σ΄αυτούς που αξίζει να πεθάνουν".
   " Το γιατί, το γνωρίζουν μόνο αυτοί".
  " Οι γυναίκες των άλλων πόλεων θαυμάζουν τις Σπαρτιάτισσες. Πώς μπορούν, σκέφτονται, να στέκονται στητές και αδάκρυτες, όταν τους φέρνουν τα τσακισμένα κορμιά των ανδρών τους ή των παιδιών τους να ταφούν στην πατρίδα ή ακόμα χειρότερα, όταν τους θάβουν σε ξένη γη,χωρίς να έχουν τίποτα δικό τους, έξω από την ψυχρή μνήμη, να σφίξουν πάνω στην καρδιά τους; Αυτές οι γυναίκες νομίζουν πως είμαστε από σκληρό υλικό ή μήπως νομίζουν πως αγαπάμε τους άντρες μας λιγότερο από αυτές; Ότι οι καρδιές μας είναι φτιαγμένες από πέτρα ή ατσάλι; Μήπως φαντάζονται ότι η θλίψη μας είναι λιγότερη επειδή την κρύβουμε μέσα στα σπλάχνα μας;"
"ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΜΝΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ. Η ΣΠΑΡΤΗ, ΑΝΤΡΕΣ!!!!"
  Αυτές ήταν οι σκέψεις που εκμηστηρεύτηκε η δέσποινα Αρέτη, η ατρόμητη Σπαρτιάτισσα που αδάκρυτη χαιρέτησε τον Άνδρα που αγάπησε και τίμησε σ΄όλη της τη ζωή,το Διηνέκη, λίγο πριν αυτός πάρει το δρόμο των Θερμοπυλών. Ένα δρόμο που όλοι γνώριζαν πως ήταν δίχως επιστρτοφή.

   Ο Διηνέκης ήταν ένας από τους γενναιότερους και πιο διακεκριμένους Σπαρτιάτες, γνωστός για τη μεγάλη του εμπειρία, αφού είχε πολεμήσει σε πάρα πολλές μάχες. Ήταν αγαπητός στο Λεωνίδα και υπάρχουν αποσπάσματα που τους παρουσιάζουν να γευματίζουν μαζί.Είναι ο άνδρας που την πέμπτη ημέρα της Μάχης μπήκε στη σκηνή του Ξέρξη μαζί με τον Αλέξανδρο και τον Ολυμπιονίκη Πολύνεικο και λίγο έλλειψε να αποκεφαλίσουν τον ίδιο τον Ξέρξη στη σκηνή του.
 Είναι σχετικά άσημο πρόσωπο, αφού δεν αναφέρεται σε πολλά βιβλία. Παρόλ' αυτά, είναι άξιος θαυμασμού για την ανδρεία του και την αποφασιστικότητα του:
Συμβολίζει τον μέσο Σπαρτιάτη που με την αυταπάρνησή του θυσιάζει τη ζωή του στο πεδίο της μάχης με σκοπό την αιώνια δόξα και την ελευθερία της πατρίδας του.
Ο Διηνέκης πέρασε στην Ιστορία και στην καρδιά μας. Μπορεί τα βιβλία να μην τον αναφέρουν. Τα γονίδια τα δικά μας όμως, όπως κουβαλούν όλες τις ιστορικές μνήμες αναλλοίωτες στο διάβα των χρόνων, έτσι θυμόμαστε και μνημονεύουμε αυτόν τον Άνδρα με σεβασμό και ευγνωμοσύνη,2.500 χρόνια μετά και πάντα, στους Αιώνες των Αιώνων.
Μαζί του το Λεωνίδα και όλους τους 300 που αποτελούν ύψιστο ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ για τους νέους κι εμάς τους μεγαλύτερους.
Μνημονεύω εδώ εκτός από το Λεωνίδα και το Διηνέκη τους Ολυμπιονίκες αδελφούς Αλφεό και Μάρωνα παιδιά του Ορσιφάντου που διέπρεψαν στο πεδίο της Μάχης με τα Αριστεία Ανδρείας. (Ήταν αυτοί που μαζί με το Διηνέκη έφτασαν νύχτα στη σκηνή του Ξέρξη και παρά λίγο να του έπαιρναν το κεφάλι αν δεν πρόφταινε ο Μαρδόνιος και ο Ορόντης, αρχηγός των Αθανάτων, να αποτρέψουν το μοιραίο).

   Επίσης θα ήταν αδόκιμο να μην αναφέρω την Ανδρεία των 700 Θεσπιέων και την αίσθηση της Ελευθερίας της Βούλησης που τους διέκρινε.Αφού ο Λεωνίδας τους "έδιωξε" από το πεδίο της Μάχης με το σκεπτικό να φανούν πιο χρήσιμοι στην εξέλιξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων, εκείνοι αρνήθηκαν και παρέμειναν στο πλευρό του έχοντας απόλυτα τη γνώση του θανάσιμου κινδύνου και του θανάτου που τους περίμενε.Σχεδόν κανείς δεν αναφέρει τίποτα για τους Θεσπιείς και την παράτολμη ηθελημένη τους απόφαση. Κανείς δεν ξέρει ποιος ήταν ο επικεφαλής τους. Γνωρίζουμε μόνο πως στη Μάχη διέπρεψε και διακρίθηκε ο Διθύραμβος, ο γιος του Αρματίδη.

Τέλος οι αρχαίοι μας πρόγονοι πίστευαν πως:
ΜΟΝΟ ΟΙ ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΗΡΩΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥΣ.

Φαίνεται αγαπητοί μου πως μερικοί Άνδρες όπως ο Διηνέκης άγγιξαν και τις δύο έννοιες, αφού ότι κατάφεραν δεν το έπραξαν με τα λόγια ή τη φαντασία τους μέσα στη μοναχικότητά τους, αλλά σ΄ένα πραγματικό κοσμοϊστορικό γεγονός μαζί με τους συντρόφους τους, που άλλο τέτοιο παρόμοιο δεν έχει επιδείξει η Παγκόσμια Ιστορία.

Λευτερώθηκαν και λευτέρωσαν πρώτα το Σώμα τους, ύστερα την Ψυχή τους κι απομείναμε μεις οι σύγχρονοι "επαίτες", γιοι και κόρες δικές τους, με μια άσβεστη μνήμη στο Νου μας, με μια γλυκειά τρεμούλα στην καρδιά μας και μια φωτεινή Σκέψη:
-Διώξτε το φόβο και τον πανικό από την καρδιά σας Έλληνες!!!, θα έλεγε σήμερα ο Διηνέκης.
 Σαν σημάνει το σήμαντρο της Λύτρωσης από τα δεσμά μας,
 Κι εμείς θα λευτερωθούμε Αδέρφια κι αδερφές μου!
hecuriosityofcat

4 Αυγούστου 2013

H γυναίκα Πάπας Pope Joan

Ο μύθος

 Η Pope Joan  ήταν μια γυναίκα παπάς η οποία φέρεται να βασίλεψε για μερικά χρόνια, κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Η ιστορία εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον 13ο αιώνα, χρονικά, και στη συνέχεια εξαπλώθηκε  σε όλη την Ευρώπη.  Αν και οι σύγχρονες θρησκευτικές μελετητές θεωρούν φανταστικο τον μυθο πιστεύεται οτι ηταν ευρέως γνωστος για αιώνες και ίσως προέρχονται από ιστορικοποιημενη λαογραφία.

Σύμφωνα με το μύθο η Πάπας Joan απέκρυψε το φύλο της και κυβέρνησε ως Πάπας για δύο χρόνια, 853 έως 855 έως τώρα. Η ταυτότητά της αποκαλύφθηκε όταν οδηγώντας μία ημέρα του Αγίου Πέτρου στο Λατερανού σταμάτησε στην άκρη του δρόμου και προς έκπληξη όλων γέννησε ένα παιδί.

Στις περισσότερες εκδοχές της ιστορίας πεθαίνει λίγο μετά, είτε σκοτώνονται από έναν εξαγριωμένο όχλο ή από φυσικά αίτια. Η μνήμη της  αποφέυγεται  από ολους τους διαδόχους της.

Από τα μέσα του 13ου αιώνα και εξήςο μύθος ήταν ευρέως γνωστός και  πιστεύεταιοτι ενα  πρόβλημα με αυτόν τονμύθο είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει ο Πάπας Ιωάννης XX σε κάποια λίστα. Λέγεται αυτό αντανακλά μια νέα αρίθμηση των παπών για να αποκλείστει η Joan από την ιστορία.

Το 1856 η εγκυκλοπαίδεια Britannica για  την  Πάπα Joan  κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο μύθος ήταν ψευδείς. 


Ο ιός του Δυτικού Νείλου αιτία θανάτου του Μ. Αλεξάνδρου;

Επιστήμονες ανακάλυψαν τα αίτια θανάτου του Μ. Αλεξάνδρου

Ένα άλυτο μυστήριο παραμένει εδώ και πολλά χρόνια η αιτία αλλά και ο τρόπος θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Κατά καιρούς ενοχοποιήθηκαν οι σύντροφοί του, ο προσωπικός του γιατρός, διάφορες ασθένειες, που εκείνη την εποχή στην κυριολεξία θέριζαν τους ανθρώπους: όπως ο τύφος και η γρίπη ενώ έχουν χυθεί τόνοι μελανιού για συνωμοσίες και δολοπλοκίες που στήθηκαν εναντίον του.

Αυτή την φορά τα αίτια του θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε ηλικία μόλις 32 ετών μπήκαν στο μικροσκόπιο όχι των ιστορικών αλλά των ειδικών επιστημόνων .

Συγκεκριμένα Αμερικανοί Επιδημιολόγοι υποστηρίζουν ότι ο θάνατος του μεγάλου στρατηλάτη οφείλεται σε εγκεφαλίτιδα από τον ιό του Δυτικού Νείλου άγνωστος μέχρι πρότινος αλλά ευρέως εξαπλωμένος σήμερα παγκοσμίως.

Ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε στις 10 Ιουνίου, το 323 π.Χ. στη Βαβυλώνα, κοντά στη σημερινή Βαγδάτη. Οι ερευνητές βασίστηκαν σε ένα απόσπασμα του Πλούταρχου, που αναφέρει ότι ο μεγάλος ηγέτης είδε λίγες εβδομάδες πριν από το θάνατό του ένα σμήνος από άρρωστα κοράκια.

Η υποψία των επιστημόνων ότι τα πουλιά είχαν προσβληθεί από τον επιβεβαιώθηκε με ένα σύγχρονο λογισμικό για τη διάγνωση λοιμωδών νοσημάτων.

Ο ιός του Δυτικού Νείλου, πλέον δημοφιλής στην Αφρική, τη δυτική Ασία και τη Μέση Ανατολή, προσβάλει κάθε χρόνο εκατοντάδες πουλιά και άλλα ζώα και μεταδίδεται στον άνθρωπο από τα κουνούπια.

Με αφετηρία αυτά τα γεγονότα ο John Marr του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια στο Ρίτσμοντ και ο Charles Calisher του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Κόλινς, μετά από ενδελεχείς έρευνες στα αποσπάσματα του μεγάλου ιστορικού, όπου περιγράφεται το περιστατικό που συνέβη όταν ο Αλέξανδρος έφτασε έξω από τα τείχη της Βαβυλώνας.

Τότε ο Μέγας Στρατηλάτης είδε ένα σμήνος από κοράκια να τσιμπούν το ένα το άλλο και να πέφτουν νεκρά στο έδαφος. Το γεγονός αυτό επιβεβαίωσε τις υποψίες των επιδημιολόγων ότι ο θάνατός του τελικά προήλθε από επιπλοκές του ιού του Δυτικού Νείλου.

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι τα κοράκια ανήκουν σε μια οικογένεια πουλιών ιδιαίτερα ευπαθή στον ιό του Δυτικού Νείλου. Οι δύο ερευνητές έλεγξαν την ιδέα τους καταχωρώντας τα συμπτώματα της νόσου του Μεγάλου Αλέξανδρου ( δύσπνοια πυρετός εξάνθημα) και την εμφάνιση των κορακιών σε ένα διαγνωστικό πρόγραμμα που ονομάζεται GIDEON (Παγκόσμιο Δίκτυο Λοιμωδών Νοσημάτων και Επιδημιολογίας).

Πάντως οι δύο ειδικοί διευκρινίζουν ότι μέχρι πρότινος ο πυρετός του Δυτικού Νείλου δεν θεωρήθηκε από τους προηγούμενους συντάκτες ως αιτία θανάτου του Αλεξάνδρου, αφού δεν είχε ακόμη ταυτοποιηθεί στο εργαστήριο.

Αξιοσημείωτο είναι ότι ο ιός του Δυτικού Νείλου απομονώθηκε για πρώτη φορά από έναν εμπύρετο ασθενή στην Ουγκάντα το 1937. Αρκετά χρόνια αργότερα το 1999, ο ιός του Δυτικού Νείλου εμφανίσθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες προσβάλλοντας 4.156 ανθρώπους.

Κατά την επιδημία του 2000 στο Ισραήλ, εγκεφαλίτιδα συνέβη σε σχεδόν 59% των 417 ανθρώπινα κρούσματα.

Οι Αμερικανοί επιδημιολόγοι πιστεύουν ακράδαντα ότι:

Ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε στα τέλη της άνοιξης στη Βαβυλώνα μετά από μια ασθένεια δυο εβδομάδων τα συμπτώματά της οποίας υποδηλώνουν εγκεφαλίτιδα από τον ιό του Δυτικού Νείλου.

Ο Δρ Marr είναι διευθυντής του Γραφείου του Επιδημιολογίας στην Βιρτζίνια .

Έχει γράψει πληθώρα άρθρα με κυριότερα οι πιθανές αιτίες των 10 πληγών της Αιγύπτου καθώς και για τη μυστηριώδη επιδημία πριν από τον θάνατο του τελευταίου αυτοκράτορα των Ίνκα, Hayna Καπάκ.

Ο Δρ Calisher είναι καθηγητής μικροβιολογίας στο Εργαστήριο Λοιμωδών Νοσημάτων του Colorado State University.

Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την επιδημιολογία της νόσου των κουνουπιών αλλά και για τους ιούς των τρωκτικών που μεταδίδονται στον άνθρωπο.
πηγη

Νέα δεδομένα στη δολοφονία του Κένεντι: Δέχθηκε σφαίρα και από πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών

Πενήντα χρόνια έχουν περάσει από τη στιγμή που ο Τζον Κένεντι δολοφονήθηκε. Ακόμη όμως το κοινό δεν γνωρίζει όλες τις λεπτομέρειες για την ημέρα που ο πρόεδρος των ΗΠΑ δέχθηκε τις σφαίρες στο Ντάλας. Αυτό ισχυρίζεται ένα νέο ντοκιμαντέρ, που αποκαλύπτει πως μία από αυτές προήλθε από το όπλο ενός πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ.

Το «JFK: The Smoking Gun» είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς ενός συνταξιοδοτημένου Αυστραλού αστυνομικού, του Κόλιν ΜακΛάρεν και του συγγραφέα Μπόναρ Μένινγκερ. Σε αυτό παρουσιάζεται μία διαφορετική εκδοχή της ιστορίας, η οποία θέλει τον πράκτορα Τζορτζ Χίκεϊ να πυροβολεί κατά λάθος τον Κένεντι στην προσπάθειά του να τον προστατέψει.

«Πιστεύουμε ότι ήταν ένα τραγικό ατύχημα, πάνω στην ένταση της στιγμής. Δεν θεωρούμε σε καμία περίπτωση πως είχε εμπλοκή σε κάποια συνωμοσία», ξεκαθάρισε ο ΜακΛάρεν σε συνέντευξή του, αναφερόμενος στον Χίκεϊ που πλέον έχει πεθάνει.

Σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ- το οποίο θα προβληθεί στις 3 Νοεμβρίου στις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία- έπειτα από τον πρώτο πυροβολισμό του Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ, ο Χίκεϊ προσπάθησε να πυροβολήσει προς την πλευρά του εκτελεστή χρησιμοποιώντας το όπλο που του είχε δώσει η μυστική υπηρεσία, με το οποίο όμως δεν ήταν εξοικειωμένος. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ταλαντεύτηκε προς τα μπροστά το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε- και ακολουθούσε εκείνο του Κένεντι- τον οδήγησαν στο λάθος. Η σφαίρα χτύπησε τον Κένεντι, ο οποίος είχε ήδη χτυπηθεί στο λαιμό από το δεύτερο πυροβολισμό του Οσβαλντ, πιθανότατα όμως χωρίς να του έχει προκληθεί θανάσιμο τραύμα.

Ο ΜακΛάρεν κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα έχοντας μελετήσει επί τέσσερα χρόνια τα στοιχεία από τη δολοφονία του Κένεντι και βασιζόμενος στη βαλλιστική έρευνα.

31 Ιουλίου 2013

Αυτά είναι τα πιο μεγάλα θαύματα της Παναγίας στην ιστορία του Ελληνισμού

Εκτός από τα θαύματα που έχουν καταγραφεί κατά καιρούς σχετικά με μεμονωμένα πρόσωπα, υπάρχουν και ορισμένα που η Ιστορία έχει καταγράψει επιβεβαιώνοντας την «ειδική» σχέση που έχει ο Ελληνισμός με την Παναγία.

Από την Πόλη και την Τήνο μέχρι τον Ορχομενό. Αυτές είναι κάποιες από τις σημαντικότερες θείες παρεμβάσεις της Θεοτόκου στον ρου της Ιστορίας.


ΟΤΑΝ ΑΒΑΡΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΣΕΣ ΠΟΛΙΟΡΚΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΒΑΣΣΙΛΕΥΟΥΣΑ


Ζωντανό θαύμα της Παναγίας είναι η σωτηρία της Κωνσταντινούπολης από τους Αβάρους και τους Πέρσες οι οποίοι πολιόρκησαν την Πόλη από ξηρά και από θάλασσα ενώ έλειπε σε εκστρατεία ο αυτοκράτορας Ηράκλειος.


Τότε οι χριστιανοί κατέφυγαν στη βοήθεια της Παναγίας. Συγκεκριμένα στο ναό των Βλαχερνών γίνονται δεήσεις και ο πατριάρχης Σέργιος κρατώντας στα χέρια του την εικόνα της Παναγίας ενθάρρυνε το στρατό που είχε πάρει θέσεις αμύνης στο φρούριο της Πόλεως. Το έτος 626 μ. Χ. λοιπόν με τη βοήθεια της Παναγίας ο εχθρικός στρατός νικηθήκε .


Ο αρχηγός των βαρβάρων Χαγάνος , κατά τη διάρκεια των μαχών, έβλεπε με τρόμο «γυναίκα σεμνοφορούσαν και περιτρέχουσαν το τείχος, μόνην ούσαν».


Η νίκη αποδόθηκε στη Παναγία και από τότε καθιερώθηκε ο Ακάθιστος Ύμνος προς τιμήν Της.


Όπως αναφέρει ο βυζαντινός χρονογράφος Θεοφάνης και επί αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Πωγωνάτου η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε από τους Άραβες κατά τα έτη 677 και 718 και σώθηκε πάλι από τη Θεοτόκο. Στη τελευταία πολιορκία (718) οι χριστιανοί με τον Τίμιο Σταυρό και την εικόνα της Παναγίας κύκλωσαν το τείχος και παρακαλούσαν τον Θεό να τους σώσει.


Τότε καταιγίδα ξέσπασε πάνω από το στόλο των Αράβων στη Προποντίδα και βούλιαξαν 2.500 πλοία και πνίγηκαν 6.000 άνδρες. Ακόμη επί αυτοκράτορος Μιχαήλ του Γ’ το έτος 860 η Κωνσταντινούπολη με τη βοήθεια της Παναγίας αναχαιτίζει την επιδρομή των Ρώσων και γλυτώνει από τον κίνδυνο.


ΟΙ ΤΟΡΠΙΛΕΣ ΣΤΗΝ ΤΗΝΟ


Κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο το 1940 η Παναγία και πάλι προστάτευσε την Ελλάδα. Ένα μεγάλο θαύμα έκανε η Θεοτόκο στη Τήνο στις 15 Αυγούστου το 1940 στις 08:25 το πρωί. Γίνεται λόγος για τον τορπιλισμό της Έλλης.


Η μια τορπίλη που εκτοξεύθηκε όπως έγινε γνωστό αργότερα, από το ιταλικό υποβρύχιο, βύθισε το πλοίο και μία δεύτερη αστόχησε γκρεμίζοντας μέρος του μώλου του λιμανιού.


Υπήρχαν όμως και άλλα δύο επιβατικά πλοία εκείνη την ώρα κοντά στην Έλλη που ήταν και εκείνα στόχοι των Ιταλών. Τα πλοία ΕΛΣΗ και ΕΣΠΕΡΟΣ βγήκαν αλώβητα από τις τορπίλες. Η μία πέρασε δίπλα από την πλώρη του ΕΣΠΕΡΟΥ και η άλλη κάτω από τα ύφαλα της ΕΛΣΗΣ.


Η Παναγία έσωσε χιλιάδες προσκυνητές εκείνη την ημέρα.


ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΣΤΟΝ ΟΡΧΟΜΕΝΟ


Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1943, ανήμερα των Γενεθλίων της Παναγίας μας οι Ιταλοί συνθηκολογούν. Μία ομάδα από κατοίκους του Ορχομενού Βοιωτίας πλησιάζουν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λειβαδιάς και ζητούν από την εκεί Ιταλική φρουρά να παραδώσει τον οπλισμό της. Διαφορετικά, τους απειλούν πως θα δεχθούν επίθεση από τους αντάρτες που βρίσκονται στην περιοχή του Τζαμαλιού (Διονύσου).


Οι Ιταλοί αρνούνται να παραδοθούν και ενημερώνουν τους Γερμανούς, οι οποίοι αφού κύκλωσαν και αφόπλισαν τους Ιταλούς έστειλαν εναντίον των Ορχομένιων την άλλη μέρα, 9 του Σεπτέμβρη, απόσπασμα με τεθωρακισμένα. Οι Ορχόμενιοι, που είχαν φθάσει στο μεταξύ στο σταυροδρόμι του Αγίου Ανδρέα, ανέτοιμοι και ανοργάνωτοι καθώς ήταν, σκόρπισαν στη γύρω περιοχή με κατεύθυνση οι περισσότεροι τον απόμερο Διόνυσο.


Οι Γερμανοί όμως συνέχισαν την καταδίωξη με σκοπό να επιβάλλουν αντίποινα στον Ορχομενό, όπως ήταν η συνηθισμένη τακτική τους. Το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου μπαίνουν οι Γερμανοί στον Ορχομενό και συλλαμβάνουν εξακόσιους ομήρους. Ένα τμήμα μένει στην πόλη, ενώ ένα άλλο με τρία τανκς προχωρεί προς τον Διόνυσο.


Λίγο έξω από τον Ορχομενό είναι χτισμένη η πιο αρχαία Εκκλησία της Βοιωτίας (874 μ.Χ.), αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου - παλιό Μοναστήρι της Σκριπούς. Είναι ακόμη μεσάνυχτα. Η φάλαγγα έχει προσπεράσει πεντακόσια πενήντα μέτρα τον Ναό, όταν ξαφνικά το πρώτο τανκ ακινητοποιείται στη μέση του δρόμου.


Μπροστά τους οι Γερμανοί βλέπουν μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με το χέρι υψωμένο σε απαγορευτική στάση. Το δεύτερο τανκ προσπαθεί να προσπεράσει το πρώτο, αλλά πέφτει σε ένα χαντάκι, ενώ το τρίτο τανκ ακινητοποιείται σε ένα χωράφι, μέσα από το οποίο προσπαθούσε να περάσει.


Ξημέρωσε η 10η Σεπτεμβρίου. Ο Γερμανός διοικητής Χόφμαν ζήτησε από τους κατοίκους ένα τρακτέρ για να τραβήξει τα τανκς. Τότε συνέβη και κάτι άλλο Θαυμαστό: Τα βαριά αυτά άρματα μετακινήθηκαν από το τρακτέρ σαν άδεια σπιρτόκουτα! -Θαύμα, Θαύμα! φώναξε ο διοικητής και ζήτησε από τους κατοίκους να πάει στην Εκκλησία. Εκείνοι τον οδήγησαν πράγματι στον Ναό.


Ο Γερμανός στη Θεομητορική Εικόνα του τέμπλου αναγνώρισε τη γυναίκα που εμπόδισε τη φάλαγγα να προχωρήσει! Έπεσε αμέσως στα γόνατα και φώναξε με Θαυμασμό: -Αυτή η γυναίκα σας έσωσε! Να την τιμάτε και να τη δοξάζετε. Ο Ορχομενός σώθηκε.


Ο Χόφμαν διατάζει να ελευθερωθούν οι εξακόσιοι μελλοθάνατοι και υπόσχεται πως μέχρι το τέλος του πολέμου η πόλη δεν θα πάθει κανένα κακό. Οι κάτοικοι ευχαριστούν και δοξολογούν την Προστάτιδα Θεοτόκο για την ανέλπιστη σωτηρία τους. Ο ήλιος γέρνει στη δύση. Τα τανκς φεύγουν με τα πυροβόλα κατεβασμένα, γιατί νικήθηκαν από την Υπέρμαχο Στρατηγό του Ορχομενού.


Για το λόγο αυτό η Παναγία της Σκριπούς, εκτός των άλλων ημερομηνιών, Γιορτάζει και στις 10 Σεπτεμβρίου με Λιτανεία και μεταφορά της Εικόνας, στον τόπο που ακινητοποιήθηκαν τα τανκς. Όσο ζούσε ο Χόφμαν, παρευρισκόταν κι αυτός σχεδόν κάθε χρόνο στις 10 Σεπτεμβρίου, για να ανάψει ένα κερί και να τιμήσει την Παναγία μας.


Της αφιέρωσε μάλιστα ένα μεγάλο καντήλι και χρηματοδότησε την πρώτη Εικόνα με την απεικόνιση του Θαύματος.


* Οι πληροφορίες για τα γεγονότα στον Ορχομενό προέρχονται από το βιβλίο «Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας» έκδοση της Ι.Μ. Παρακλήτου.

πηγη

Κρυπτεία: Η πρώτη μυστική υπηρεσία της αρχαίας Ελλάδας


Η Κρυπτεία είναι ένας από τους αρχαιότερους θεσμούς που μας έρχεται από την Αρχαία Λακεδαιμονία και είναι σύμφυτη με το στρατιωτικό πνεύμα της πόλης και τις μεγάλες απαιτήσεις εσωτερικής ασφαλείας που υπήρχαν. Ήταν η Μυστική Υπηρεσία της εποχής, επιφορτισμένη με τη Φύλαξη της Λακεδαίμονος από εσωτερικούς στην αρχή εχθρούς, όπως οι είλωτες, και αργότερα και από εξωτερικούς εχθρούς. Ήταν η ίδια Ομάδα που μετά από χρόνια παρακολούθησης, εκτέλεσε παραδειγματικά τον Εφιάλτη, ή Επιάλτη, τον Γεφυραίο χωλό (κουτσό στην πιο ... Μυστική Παράδοση) που πρόδωσε στους Πέρσες το μονοπάτι των Θερμοπυλών, με αποτέλεσμα τη σφαγή των 301 Σπαρτιατών και 700 Θεσπιέων. Το 480 π.Χ. ένας Γεφυραίος, ο γνωστός Επιάλτης, πρόδωσε την Ελλάδα στον ξένο κατακτητή, με αποτέλεσμα να θυσιασθεί η αφρόκρεμα της Ελληνικής νεολαίας. Ο προδότης πληρώθηκε πλουσιοπάροχα από τους Πέρσες, οι οποίοι και του έδωσαν καταφύγιο. Το 469 π.Χ. μας αναφέρει ο Ηρόδοτος ότι ο Επιάλτης γύρισε στην πατρίδα του όπου και δολοφονήθηκε από κάποιον Αθηνάδη. Ο Ηρόδοτος υποσχέθηκε ότι αργότερα στην ιστορία του θα αποκάλυπτε τα περιστατικά γύρω από αυτή την παραδειγματική τιμωρία. Ποτέ δεν το έκανε... η Κρυπτεία τον προειδοποίησε... Για 11 ολόκληρα χρόνια η Κρυπτεία διατηρούσε Κλιμάκιο στο Καλλίδρομο, ο Αθηνάδης είχε στήσει μια νέα ζωή εκεί, αλλά περίμενε... η Νέμεσις θα έπρεπε να αποδοθεί. Όπως και έγινε, και η Λακεδαίμονα, πόλη του Λύκου, τον τίμησε ιδιαίτερα για την επιβολή του Νόμου στον προδότη. Η Κρυπτεία είχε μάτια σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Κάτι που δεν είναι και τόσο γνωστό στους διάφορους "ερευνητικούς" κύκλους, είναι ότι ο θεσμός της Κρυπτείας ενέπνευσε τον Hasan i Sabbah, γνωστότερου και ως "Γέρος του Βουνού", να ιδρύσει το γνωστό Τάγμα των Hashshashins, ή Ασσασίνων. Στην Ιαπωνία η κάστα των Ninja έπαιρνε την ίδια εκπαίδευση με τους Λακεδαιμόνιους..
πηγη

28 Ιουλίου 2013

Όταν η 31 Μοίρα Καταδρομών κατέλαβε το Τουρκικό Στρατόπεδο του Κότζά Αγά το '74 ...Και έσφαξαν όλους τους Τούρκους Καταδρομείς !

Μετά την Εκτέλεση της Αποστολής  Ο Ταγματάρχης Αλέξανδρος Μανιάτης κραυγάζει: ‘‘ Ηθικό; ’’  και η απάντηση ήρθε σαν κραυγή απο τον Άδη : ''Aκμαιότατο'' 
 Σάββατο 20 Ιουλίου 1974. 

Έχουν περάσει πάνω από δώδεκα ώρες από την έναρξη των τουρκικών επιχειρήσεων για κατάληψη της Κύπρου. Οι καταδρομείς ακατάπαυστα μάχονται σε όλα τα μέτωπα. Η μια επιχείρηση διαδέχεται την άλλη.

 Ώρα 18.30. Οι 11ος, 12ος και 13ος Λόχοι Κρούσεως της 31 Μοίρας Καταδρομών μόλις έχουν ολοκληρώσει την τοπογραφική ενημέρωση σε πρόχειρες αμμοδόχους στο ύψωμα της Αετοφωλιάς. 

Απομεινάρια από το τουρκικό στρατόπεδο επί του Κοτζάκαγια, που προσέβαλε η 31 ΜΚ την νύκτα 20/21 Ιουλίου 1974. Η φωτογραφία έχει ληφθεί από τον Άγιο Ιλαρίωνα.

 Μια νέα επιχείρηση τους περιμένει: Η κατάληψη του στρατοπέδου Καταδρομών των Τούρκων στο ύψωμα Κοτζά Καγιά, το οποίο εντωμεταξύ έχει ενισχυθεί από δυνάμεις αλεξιπτωτιστών που πάτησαν το πρωί τα άγια χώματα της Κύπρου.

Ο Άγιος Ιλαρίων (στο βάθος) αριστερά και το Κοτζάκαγια (δεξιά) φωτογραφημένα εκ Δυσμών. Αριστερά διακρίνεται το ύψωμα του Προφήτη Ηλία. Η 31 ΜΚ ήταν η μόνη που θα ενεργούσε από δυτική κατεύθυνση. Αντικειμενικός σκοπός της ήταν το ύψωμα Κοτζάκαγια, άνωθεν του χωριού Αγύρτα και νότια του κάστρου του Αγίου Ιλαρίωνα.

Το σούρουπο, η εκκίνηση του 13ου Λόχου Κρούσεως, μετά τον επιβεβλημένο έλεγχο ατομικής παραλλαγής. Προσκύνημα και στάση στο εικόνισμα του Προφήτη Ηλία, που βρήκαμε στο μονοπατάκι. Ο Λοχαγός θυμάται πως είναι η ονομαστική γιορτή του. Βράδυ, ώρα 21.00, η διείσδυση στα μετόπισθεν του εχθρού από το σημαδιακό ανάχωμα πλησίον της σκοπιάς.

 Ο 13ος Λόχος Κρούσεως διασχίζει τη χαράδρα. Παντελώς ανορθόδοξο και άκρως επικίνδυνο. Όμως μόνο από εκεί δεν θα μας περίμενε ο εχθρός. Εισερχόμαστε στο δάσος της Αγύρτας. Αποφυγή των τουρκικών περιπόλων που ούτε καν διανοούνται πως κινούμαστε σ’ απόσταση αναπνοής από αυτές. Παράλληλα προς τον ίδιο αντικειμενικό σκοπό κινούνται οι 11ος και 12ος Λόχοι Κρούσεως.

 Το έδαφος τραχύ κι απροσπέλαστο. Κινούμαστε αναρριχώμενοι. Τα κιβώτια πυρομαχικών αλλάζουν συνεχώς χέρια. Ανάβαση με πόδια και χέρια. Φωτιές παντού.

 Αριστερά προβάλλει στοιχειωμένο το κάστρο του Άγιου Ιλαρίωνα. Μέσα στους καπνούς. Θεέ μου σ’ ευχαριστούμε που μας αξίωσες να φτάσουμε εδώ. Ψύχωση είχε γίνει ο Άγιος Ιλαρίωνας για όλους τους καταδρομείς όλα εκείνα τα χρόνια. Στους στρατιωτικούς αγώνες των Μοιρών Καταδρομών η επωδός για κάθε Μοίρα ήταν το ανταγωνιστικό σύνθημα ‘‘ …στον Άγιο Ιλαρίωνα εμείς θα βγούμε πρώτοι…’’

 Ώρα 22.55. Άφιξη έξω από το στρατόπεδο. Η ομάδα των 22 ανδρών, έχοντας δύο ανιχνευτές, διασταυρώνει με τη σειρά το λευκό, από ασβεστολιθικό κονίαμα, μονοπάτι. Όλοι λαμβάνουν θέση μάχης.

 Μόνο ο γρύλος διακόπτει την ηρεμία της νύκτας. Μια κουκουβάγια φτερουγίζει δυνατά. Μένουμε όλοι κάτω και σχεδόν δεν αναπνέουμε. Την ίδια ώρα ο 11ος Λόχος Κρούσεως καταλαμβάνει θέση, έτοιμος για την καθήλωση των πολυβολείων του ανατολικού τομέα 

Ο 12ος Λόχος αναλαμβάνει την ευθύνη του βόρειου τομέα. 

Μια απέραντη ησυχία βασιλεύει. Η ηρεμία της νύκτας κάθεται στο θρόνο της. Οι καταδρομείς δεν αισθάνονται τίποτα πια. Περιμένουν αγωνιωδώς το σύνθημα για την κρούση. Ο χρόνος άπειρος. Είναι η ώρα μηδέν !

Ο Λοχαγός δρασκελίζει το πέτρινο τείχος. Πέφτει πάνω στο σκοπό. Τον γαζώνει ακαριαία. Άμεση κινητοποίηση της ομάδας. Μπαίνουμε στους θαλάμους του στρατοπέδου. Το προσωπικό, κυρίως Τούρκοι αλεξιπτωτιστές, είναι κατάχαμα οκλαδόν. Ανυποψίαστοι αναπαύονται. Φανοί θυέλλης στις γωνίες. Καμία αντίδραση. Ο αιφνιδιασμός απόλυτα επιτυχής.

 Ταυτόχρονα, καταλαμβάνονται και εκκαθαρίζονται εκ των έσω τα πολυβολεία από τους 11ο και 12ο Λόχους Κρούσεως. Η μάχη κρίθηκε. Μια φωτοβολίδα από το Λοχαγό του 13ου Λόχου Κρούσεως σήμανε την επίτευξη του στόχου. 

Αποστολή εξετελέσθη. Ώρα 23.15. Έλεγχος του χώρου και των πολεμικών εφοδίων. Τοποθέτηση εχθρικών πολυβόλων σε κατάλληλες θέσεις και λήψη θέσεων μάχης για αντιμετώπιση ενδεχόμενων αντεπιθέσεων.

 Είναι μεσάνυκτα. Καταφθάνει σήμα πως η 32 Μοίρα Καταδρομών αντιμετωπίζει προβλήματα στην επιχείρηση Άσπρης Μούττης. Ο Διοικητής του 13ου Λόχου Κρούσεως, με 2 πολυβολητές (ο εις από το Άρσος και ο έτερος από το Μάμμαρι), σπεύδει να ενισχύσει την προσπάθειά της με καλυπτικά πυρά.

 Σε λίγο αρχίζει το αναμενόμενο. Στους πρόποδες, Τούρκοι ετοιμάζονται για το γιουρούσι. Ανάβουν φωτιές και αρχίζουν με την καθοδήγηση των ηγητόρων τους αλαλαγμούς. Κατευθύνονται προς εμάς. Μας θεωρούν εύκολη λεία.


Η μάχη είναι σκληρή. Οι Τούρκοι αντεπιτίθενται με μανία. Είναι μάχη κατά κυριολεξία σώμα με σώμα. Οι σφαίρες βουίζουν δαιμονικά από πάνω και δίπλα από τα κεφάλια μας σαν σφήκες. 
Δεν υπάρχει σιγή ή στάση μεταξύ βολών. Ένα τούρκικο πολυβόλο Browning, 50 χιλιοστών, πολεμικό λάφυρο, τοποθετημένο από μας σχεδόν στην κορυφογραμμή, τους κατακερματίζει από απόσταση τριών περίπου μέτρων. Τα επιτιθέμενα τμήματα διαλύονται. Η ίδια σκηνή επαναλαμβάνεται μέχρι το πρώτο φως.

 Η ώρα έχει φθάσει 05.00 της 21 Ιουλίου. Άρχισε να ροδίζει η αυγή. Γνωστοποιείται πως το τάγμα πεζικού που θα έπρεπε να έλθει να παραλάβει το ύψωμα αδυνατεί να εκτελέσει την αποστολή του. Βρισκόμαστε σε εχθρικό έδαφος βαλλόμενοι από κάθε κατεύθυνση. Ακόμα και από τον Άγιο Ιλαρίωνα.

 Το ύψωμα είναι διάσπαρτο με πτώματα. Κοράκια υπερίπτανται του χώρου. Οι αντεπιθέσεις έχουν τερματιστεί. Περιεργαζόμαστε το χώρο του στρατοπέδου. Το Διοικητήριο. Τα κρεβάτια είναι εκτός θαλάμων. Αναρτημένα δελτία θέσης με φωτογραφίες. Δίψα. Δροσίζουμε τα χείλη μας με ίχνη νερού από βαρέλι με πετρέλαιο.

 Ώρα 12.00 μεσημέρι. Έκδοση νέας διαταγής. Ο 11ος Λόχος Κρούσεως να αναχαιτίσει αποβατικές δυνάμεις στον Καραβά. Οι 12ος και 13ος Λόχοι Κρούσεως να κινηθούν προς τη διάβαση Αγίου Παύλου για αντιμετώπιση τμημάτων αλεξιπτωτιστών. Ανασυγκρότηση στην Αετοφωλιά.

Διώχνουμε το Λόχο. Μένουμε πίσω με τον Υπολοχαγό Ηλία Γλεντζέ. Εκείνος παγιδεύει, με ολύμπια ηρεμία το χώρο κι εγώ τον καλύπτω. Οι Τούρκοι δειλά – δειλά  πλησιάζουν. Είναι σε απόσταση μερικών μέτρων. Όταν η παγίδευση του χώρου ολοκληρώνεται, διανοίγουμε με αιφνιδιαστικά πυρά τον κλοιό. Παίρνουμε το μονοπάτι με το πεσμένο δένδρο. Εν μέσω καταιγιστικών πυρών πορευόμαστε ταχύτατα προς τα φίλια τμήματα

 Δευτέρα, ώρα 15.00. Διάβαση Αγίου Παύλου. Προσκλητήριο. Νεκρική σιγή. Μόνο το θρόισμα των φύλλων συνοδεύει τη σιωπή μας. Απών ο Χριστοφόρου Χριστόφορος, εκ Ποταμού του Κάμπου, της 74Α ΕΣΣΟ.

 Ώρα 15.30 και ο ήλιος ακόμα καίει. Όλοι σε στάση προσοχής. Μάτια νυσταγμένα. Χείλη ξερά. Κορμιά κατάκοπα. Ο Ταγματάρχης Αλέξανδρος Μανιάτης κραυγάζει: ‘‘ Ηθικό; ’’

Η απάντηση μία. Υπόκωφη και μακρόσυρτη: ‘‘ Ακμαιότατο! ’’



 Σε λιγότερο από μια ώρα η 31 Μοίρα Καταδρομών αναλάμβανε τη νέα αποστολή της εν καιρώ υποτιθέμενης εκεχειρίας.
veteranos

27 Ιουλίου 2013

Φωτογραφία που συγκλονίζει: Ο γέροντας πατέρας του ΕΛΔΥΚάριου καταδρομέα, στον τάφο του σκοτωμένου γιου του

Τέτοιες μέρες θυμόμαστε όλοι αυτά που δηλώσαμε ότι δεν θα ξεχάσουμε με το περίφημο “δεν ξεχνώ” και το μυαλό μας πηγαίνει στη μαρτυρική Κύπρο. Αντί για λόγια, έπεα πτερόεντα, ας θυμηθούμε με μια συγκλονιστική φωτογραφία.
Δείτε την

Ο Λουκάς Λιγδής, γέροντας πατέρας του καταδρομέα Χρήστου Λιγδή της Α’ και 35 Μοίρας Καταδρομών, ξαπλωμένος κατά γης, να κλαίει για τον γιο του, που σκοτώθηκε στην Κύπρο το 1974.







πηγη

25 Ιουλίου 2013

Τζουράσικ ψάρι με στόμα «ηλεκτρική σκούπα»

Ζούσε πριν 160 εκατομμύρια έτη και ξεπερνούσε σε μήκος τα 16 μέτρα.

Πέρασαν 130 έτη για να επιτύχουν οι επιστήμονες να συναρμολογήσουν και να μελετήσουν τα απολιθώματα ενός αρχαίου θαλάσσιου όντος. Τελικά ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ τα κατάφεραν και αποκάλυψαν την ύπαρξη ενός τεράστιου ψαριού που ζούσε πριν από 160 εκατομμύρια έτη.

Μεγάλωνε μόνιμα

Οι ερευνητές το ονόμασαν Leedsichthys, δηλαδή «ψάρι του Λιντς» επειδή τα απολιθώματα εντοπίστηκαν το 1886 από τον συλλέκτη απολιθωμάτων Αλφρεντ Νίκολσον Λιντς.  Ουσιαστικώς όμως τα απολιθώματα ήταν ένας μεγάλος όγκος από θραύσματα που έπρεπε να συναρμολογηθούν για να αποκαλυφθεί η ταυτότητα του όντος. Οι ερευνητές που κατάφεραν να συμπληρώσουν αυτό το «παζλ» είδαν μπροστά τους ένα άγνωστο μέχρι σήμερα είδος. Πρόκειται για ένα ψάρι που υπολογίζεται ότι ζούσε πριν από 160 εκατομμύρια έτη. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το ψάρι αυτό αναπτυσσόταν σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Εκτιμάται ότι μέχρι την ηλικία των 20 ετών το Leedsichthys είχε φτάσει σε μήκος τα 9 μέτρα αλλά φτάνοντας τα 38 έτη το ψάρι ξεπερνούσε τα 16 μέτρα και βάρος τους 21,5 τόνους! Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το ψάρι ζούσε περί τα 40 έτη.

Εκτός από το μέγεθος του ένα ακόμη εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του Leedsichthys ήταν το στόμα του. Οπως φαίνεται, το στόμα του ήταν και αυτό τεράστιο και λειτουργούσε σαν μια ηλεκτρική σκούπα ρουφώντας χιλιάδες μικρότερα ψάρια, γαρίδες, μέδουσες και ό,τι άλλο βρισκόταν στον δρόμο του. Οι ερευνητές εκτιμούν επίσης ότι το Leedsichthys ακολούθησε την πορεία των δεινοσαύρων και εξαφανίστηκε την ίδια εποχή που εξαφανίστηκαν και εκείνοι από τον πλανήτη.








πηγη

21 Ιουλίου 2013

Γιατί οι αρχαίοι Έλληνες προτιμούσαν το κρύο νερό;

Πόσοι από εσάς πλένονται με κρύο νερό; Σίγουρα το Χειμώνα το «κρύο» πλύσιμο ακούγεται τρομακτικό αλλά το Καλοκαίρι, που οι συνθήκες θερμοκρασίας το ευνοούν, πρέπει να το τολμήσετε! Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως το κρύο μπάνιο έχει πολλά οφέλη για τον οργανισμό μας και καλό είναι να το εντάξουμε στις καθημερινές μας συνήθειες. Άλλωστε, οι ευεργετικές ιδιότητες του κρύου νερού ήταν γνωστές στους αρχαίους πολεμιστές Σαμουράι γι’ αυτό και κάθε πρωί έριχναν πάνω τους έναν κουβά με κρύο νερό προκειμένου να καθαρίσουν σώμα και πνεύμα. Επίσης, οι αρχαίοι Έλληνες προτιμούσαν μετά το ζεστό μπάνιο να ρίχνουν κρύο νερό πάνω τους («ψυχρολουσία»).

Ας δούμε μερικές από τις ευεργετικές ιδιότητες που έχει το κρύο μπάνιο:

1. Ενίσχυση ανοσοποιητικού συστήματος

Σύμφωνα με έρευνες, οι γυναίκες που τακτικά χρησιμοποιούν κρύο νερό στο μπάνιο τους , εμφανίζουν και αύξηση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων σε σχέση με εκείνες που χρησιμοποιούν ζεστό. Τα λευκά αιμοσφαίρια βοηθούν τον οργανισμό μας έναντι των λοιμώξεων, των ιών και των ασθενειών. Με το κρύο νερό, οι ρυθμοί του μεταβολισμού αυξάνονται με αποτέλεσμα να ενεργοποιούν το ανοσοποιητικό σύστημα και να προκαλούν αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων.

2. Βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και αποτοξίνωση

Με το ζεστό νερό, το αίμα κινείται προς το δέρμα και με το κρύο συμβαίνει το αντίθετο. Το σώμα μας αντιδρά προς το κρύο νερό, αυξάνοντας τη ροή του αίματος προς τα όργανα προκειμένου να παραμείνουν ζεστά. Με αυτόν τον τρόπο, το αίμα κυκλοφορεί καλύτερα, κάτι που συμβάλλει στην διατήρησης καλής πίεσης ενώ προλαμβάνει την σκλήρυνση αρτηριών και βοηθάει στην αποβολή τοξινών από τον οργανισμό.

3. Διατήρηση υγιούς δέρματος και λαμπερών μαλλιών

Συνήθως το πρωί ρίχνουμε ζεστό νερό στο πρόσωπό μας, κάτι που ανοίγει τους πόρους και καθαρίζει το δέρμα. Ωστόσο, καλό είναι μετά να ρίχνουμε και κρύο νερό προκείμενου να κλείσουν οι πόροι. Επιπλέον, με το κρύο νερό τα αιμοφόρα αγγεία συστέλλονται, εξαφανίζεται το πρήξιμο στο πρόσωπο καθώς και οι μαύροι κύκλοι! Αποτελεί ένα μυστικό για λαμπερό, υγιές και σφιχτό δέρμα.

Εξίσου ωφέλιμο είναι το κρύο νερό και για τα μαλλιά. Εμποδίζει τους εξωτερικούς ρύπους να εισέλθουν διότι κλείνει τους πόρους. Επίσης, ενισχύει την κυκλοφορία του αίματος και βοηθάει στην καταπολέμηση της ξηροδερμίας και της λιπαρότητας. Δοκιμάστε να ξεβγαλθείτε με κρύο νερό και αμέσως θα δείτε πιο λαμπερά και υγιή τα μαλλιά σας!

4. Πρόκληση ευεξίας

Με το κρύο νερό, το σημείο του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για την αύξηση της νοραδρεναλίνης, ερεθίζεται με αποτέλεσμα να προκαλείται ευεξία και η διάθεση να ανεβαίνει. Το νευρικό σύστημα ισορροπεί και το άγχος μειώνεται!

Προτιμήστε ένα κρύο ντους, ρίξτε κρύο νερό στο πρόσωπο και στα μαλλιά σας και θα αισθανθείτε αμέσως τις ευεργετικές του ιδιότητες.
πηγη

13 Ιουλίου 2013

Τα ανεξήγητα φαινόμενα της μάχης του Μαραθώνα

Ο Πλούταρχος στο έργο του «Θησεύς», αναφέρει ότι πολλοί Αθηναίοι είδαν να ανοίγει η γη μπροστά τους και να ξεπροβάλει ο Θησέας από μέσα της κυνηγώντας τους Πέρσες. Ακόμα πολλοί είδαν τον ημίθεο Ηρακλή με το ρόπαλό του να ανοίγει τις σειρές των Ανατολιτών.
Ο Παυσανίας στα “ΑΤΤΙΚΑ” (Ι, 15,3) αναφέρει ότι πολλοί Αθηναίοι είδαν ανθρώπους άγνωστης ταυτότητας να πολεμούν δίπλα τους και μας δίνει μια παραστατική εικόνα για την μάχη που διεξήχθη. Αναφέρει ότι ο Θησέας 
παριστάνεται να βγαίνει από την γη. Επίσης αναφέρεται και ο ημίθεος Ηρακλής να λαμβάνει μέρος στην μάχη. Μας μιλάει επίσης για την θεά Αθηνά η οποία επίσης έπαιρνε μέρος στην μάχη πάνοπλη, και οδηγούσε ένα άρμα με τέσσερα άλογα. Ακόμα στο πλευρό των Αθηναίων ήταν και ο θεός Πάνας ο οποίος μαζί με τους Πανίσκους του σκόρπισαν τον τρόμο και τον πανικό στους Πέρσες και οι τελευταίοι τράπηκαν σε φυγή. Ο Ηρόδοτος γράφει (ΣΤ ‘,105) ότι ο Φειδιππίδης (δρομέας μεγάλων αποστάσεων) κατά την διαδρομή του προς την Σπάρτη, λίγο πριν την μάχη, είδε στο Παρθένιον όρος τον θεό Πάνα. 
Σύμφωνα λοιπόν με αυτά που διηγήθηκε ο Φειδιππίδης στους Αθηναίους, τον συνάντησε ο Πάνας στην περιοχή του Παρθένιου όρους παραπάνω από τον Τεγέα. Τον φώναξε με το όνομά του και τον ρώτησε γιατί δεν φροντίζουν οι Αθηναίοι γι’ αυτόν, ενώ ο ίδιος τους είχε βοηθήσει κατά το παρελθόν και ότι το ίδιο θα κάνει και στο μέλλον. Οι Αθηναίοι μετά την νίκη τους λοιπόν του αφιέρωσαν ένα σπήλαιο που βρίσκεται στην βόρεια πλευρά της ακρόπολης και ο στρατηγός της μάχης του Μαραθώνα, ο Μιλτιάδης, μερίμνησε για την κατασκευή αγάλματος του θεού, το οποίο έφερε την επιγραφή “Τον τραγόπουν εμέ Πάνα, τον Αρκάδα, τον κατά Μήδων, τον μετ’ Αθηναίων, στήσατο Μιλτιάδης”.

Τέλος η εμφάνιση ενός χωρικού με επίμηκες όπλο (όχι δόρυ ή κάτι άλλο γνωστό) έρχεται να ολοκληρώσει το πέπλο των μυστηρίων που συνέβησαν στην ιστορική εκείνη μάχη. Ο συγκεκριμένος «χωρικός» λοιπόν εθεάθη να φονεύει πολλούς από τους βαρβάρους και μετά το πέρας της μάχης εξαφανίστηκε. Οι έλληνες που μάχονταν δίπλα του αδυνατούσαν να τον κοιτάξουν κατάματα. Ένας που τόλμησε, τυφλώθηκε. Μετά την μάχη, οι Αθηναίοι έσπευσαν να ρωτήσουν το μαντείο των Δελφών γι’ αυτόν και έλαβαν την απάντηση: «Να τιμήσετε τον ήρωα Εχετλαίο» μετά από αυτό ανήγειραν μνημείο με λευκό μάρμαρο. Κανείς δεν είναι σε θέση να πει με βεβαιότητα, ότι όλα αυτά συνέβησαν πραγματικά ή όχι. Λέμε μόνο τι γράφουν τα αρχαία κείμενα και οι πηγές. (Πλούταρχος-Παυσανίας-Ηρόδοτος) Ίσως να ήταν φαινόμενα που αδυνατεί να ερμηνεύσει ο άνθρωπος με τις περιορισμένες γνώσεις του, ακόμη και σήμερα. Και για να απαλλαχτεί από προβληματισμούς και σκέψεις, καταφεύγει στην προσφιλή του μέθοδο να τα χώνει σαν σκουπίδια κάτω από το χαλί και να τα απορρίπτει ως παραμύθια. Ακόμη και παραμύθια να είναι, είναι δικά μας.

πηγη

10 Ιουλίου 2013

Μαζική σφαγή 2.300 ετών σε αρχαία ελληνική πόλη

Μία μεγάλη σφαγή, που χρονολογείται 2.300 χρόνια εντοπίσθηκε σε αρχαία πόλη της Κριμαίας, που υπήρξε ελληνική αποικία στη Μαύρη Θάλασσα. 

Χερσόνησος ονομάζεται σήμερα και επρόκειτο για μία από τις πόλεις που ίδρυσαν οι αρχαίοι Ελληνες σ΄αυτή την περιοχή με τις τεράστιες γεωργικές εκτάσεις, προκειμένου να εξασφαλίσουν σιτηρά για την επιβίωση των δικών τους πόλεων - κρατών. 

Σύμφωνα με το «Βήμα» η πόλη ιδρύθηκε τον 6ο π. Χ. αιώνα αλλά σύμφωνα με τους αρχαιολόγους στις αρχές του 3ου αιώνα π. Χ., μεγάλο μέρος του αγροτικού πληθυσμού σκοτώθηκε από ξένους εισβολείς. 

Αδιαμφισβήτητη απόδειξη είναι οι σκελετοί των ανθρώπων, που αποκαλύφθηκαν μόλις 40 εκατοστά κάτω από την επιφάνεια του εδάφους ανάμεσα σε ερείπια σπιτιών. «Αυτή τη στιγμή δουλεύουμε σε μια σκηνή δολοφονίας που χρονολογείται 2.300 χρόνια», αναφέρει χαρακτηριστικά ο επικεφαλής των ερευνών Βλαντιμίρ Στόλμπα, αρχαιολόγος από το Πανεπιστήμιο Aarhus. Για την ακρίβεια πρόκειται για σκελετικά κατάλοιπα μιας ολόκληρης οικογένειας, που προφανώς σκοτώθηκαν μέσα στο σπίτι τους.

Γενικότερα εξάλλου αυτή η αρχαιολογική έρευνα δίνει πολλές πληροφορίες στους επιστήμονες καθώς η διατήρηση των αρχαιοτήτων είναι εξαιρετική. Και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πρόκειται για αγροτικές εκτάσεις που δεν καοικήθηκαν στα μεταγενέστερα χρόνια.

«Η εικόνα που προκύπτει από τις ανασκαφές είναι χαρακτηριστική των καθημερινών δραστηριοτήτων των αρχαίων αγροτών και της ζωής τους και του δραματικού θανάτου τους», λέει ο Βλαντιμίρ Στόλμπα, προσθέτοντας: «Εχουμε βρει απαντήσεις σε πολλά ερωτηματικά, για παράδειγμα πού καλλιεργήθηκαν τα ελληνικά χωράφια σιτηρών, πόσο πυκνοκατοικημένη ήταν η περιοχή και πώς οργανώθηκε, και ακόμη πώς οι αρχαίοι προσαρμόστηκαν στις αλλαγές του πολιτιστικού αλλά και του φυσικού περιβάλλοντος».

Επί του παρόντος ωστόσο ο ίδιος δεν μπορεί να απαντήσει για την εθνικότητα των εισβολέων και γενικότερα για το συγκεκριμένο περιστατικό από ιστορικής πλευράς.

Να σημειωθεί, ότι η Χερσόνησος και η αγροτική περιοχή της εντάχθηκαν πρόσφατα στην λίστα των μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO επειδή αποτελεί μοναδικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο οργανώθηκαν οι αρχαίες ελληνικές πόλεις σε συνδυασμό με την αγροτική περιοχή γύρω τους.

5 Ιουλίου 2013

H πρόβλεψη της Αγίας Γραφής για την κατάκτηση του διαστήματος

"Εάν μετεωρισθής ως αετός, και εάν θέσης την φωλεάν σου αναμέσον των άστρων, και εκείθεν θέλω σε... καταβιβάσει, λέγει Κύριος".
Αβδιού 4 εδάφιο.
Ο άνθρωπος πάντοτε έκανε όνειρα
να φθάσει κάποια ημέρα στη
σελήνη και στα άλλα αστέρια
του διαστήματος.

Δεν μπορούσε βεβαίως τότε να υπολογίσει την απόσταση μεταξύ γης και σελήνης και είχε τέλεια άγνοια για τις πιέσεις του αέρος, που υπάρχουν στα διάφορα στρώματα της ατμόσφαιρας, για τη σύνθεση των αερίων, για την έλξη της γης και την ακτίνα αυτής της έλξης.

Νόμιζε ότι, αν μπορούσε να εξασφαλίσει ένα μέσο να τον εκτοξεύσει στη σελήνη, εποχούμενος επάνω σε ένα απλό ιπτάμενο αντικείμενο, το πρόβλημα αυτό θα είχε ήδη λυθεί.

Οι Ανατολίτες, με το μυαλό που διέθεταν, χρησιμοποιούσαν απλώς τη φαντασία τους, η οποία ήθελε ένα χαλί να πετάει και να τους πηγαίνει, όπου αυτοί επιθυμούσαν.

Ο λαός που είχε πάρει πολύ σοβαρά αυτό το ζήτημα, ήταν ο Κινέζικος.

Οι Κινέζοι πάντοτε κοίταγαν τη σελήνη με ένα διακαή πόθο, να φθάσουν κάποια μέρα σ' αυτή, έχοντες βέβαια και αυτοί τις ίδιες ελλείψεις στις επιστημονικές γνώσεις των συνθηκών και των νόμων, που διέπουν τα διάφορα άστρα.

Η Αγία Γραφή περιγράφει τους ανθρώπους που είχαν την επιθυμία να φθάσουν στον ουρανό με τα δικά τους μέσα.

Επειδή την εποχή εκείνη ανακάλυψαν την πίσσα και τους πλίνθους, είπαν: 

"Ελθετε, ας οικοδομήσωμεν εις εαυτούς πόλιν και πύργον, του οποίου η κορυφή να φθάνη έως του ουρανού και να αποκτήσωμεν εις εαυτούς όνομα".

Γένεση ια: 

4 Οταν οι Κινέζοι ανακάλυψαν την πυρίτιδα, νόμισαν ότι ήλθε η ώρα να πάνε στη σελήνη και στα άστρα.

Εφτιαξαν "πυραύλους" με πυρίτιδα που τους εκτόξευαν, οι οποίοι βέβαια δεν έφθαναν ούτε στα σύννεφα.

Τελικά εκτόξευσαν και άνθρωπο, ο οποίος έγινε το θύμα της άγνοιάς τους.

Σε κάθε εποχή ο άνθρωπος νομίζει ότι έχει ανακαλύψει το τέλειο μέσο, με αποτέλεσμα να το συζητάει με αλαζονεία και να πέφτει στην υπερηφάνεια, νομίζοντας ότι εξισώνεται με το Θεό.

Η πίσσα και οι πλίνθες στον πύργο της Βαβέλ, ήταν η νέα ανακάλυψη του ανθρώπου της τότε εποχής και το μυαλό του λειτούργησε με μεγάλη αφέλεια και πολύ υπερηφάνεια.

Το ίδιο έγινε με την πυρίτιδα των Κινέζων και το ίδιο συμβαίνει και στον 20ο αιώνα, με τα μεγάλα μέσα που διαθέτει ο άνθρωπος σήμερα.

Σε όλες τις περιπτώσεις ο άνθρωπος νομίζει ότι κατακτά το σύμπαν, λύνει τα προβλήματά του και υπερηφανεύεται ότι μπορεί να φθάσει το Θεό.

Κάποτε ρώτησαν τον Ρώσο Γκαγκάριν, αν είδε το Θεό εκεί που εκτοξεύθηκε, μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα πάνω από τη γη.

Εκείνος απάντησε, "όχι". 

Βέβαια, μπορούμε να πούμε, ότι ήταν μια παιδική αφέλεια και η ερώτηση και η απάντηση.

Ο Θεός διά του προφήτη Αβδιού, 2887 χρόνια πριν από σήμερα, προανήγγειλε την επίτευξη αυτού του μεγάλου κατορθώματος, το οποίο συντελέσθηκε στις δικές μας ημέρες, αφού, όχι ένας μόνος κλάδος, αλλά πολλοί κλάδοι της επιστήμης έφθασαν σε πολύ υψηλά επίπεδα γνώσεως και συνεργάσθηκαν.

"Εάν μετεωρισθής ως αετός και εάν θέσης την φωλεάν σου αναμέσον άστρων".

Με αυτή τη φράση ο προφήτης Αβδιού προφήτεψε ότι ο άνθρωπος υπερηφανεύεται και νομίζει ότι είναι ίσος με το Θεό και ότι μπορεί να καταφρονεί τον μεγάλο δημιουργό και συντηρητή του σύμπαντος.

Ο Θεός όμως προλέγει: 

"Και εκείθεν θέλω σε καταβιβάσει". Αβδιού 4.

Γιγάντιο ερπετό γεμάτο φουσκάλες ζούσε στην έρημο

Μεγάλος και γεμάτος εξογκώματα, με ένα πρόσωπο που μοιάζει να λιώνει, ο Bunostegos ήταν ένα γιγάντιο ερπετό που κυκλοφορούσε στη Γη πριν 250 εκατομμύρια χρόνια.

Είχε το μέγεθος αγελάδας και έζησε την Πέρμια περίοδο, όταν το μεγαλύτερο μέρος της ξηράς ήταν συγκεντρωμένο στην υπερήπειρο Παγγαία.

Ανήκει σε ένα είδος γιγάντιων φυτοφάγων ερπετών (Pareiasaurs), απολιθώματα των οποίων έχουν εντοπιστεί στην Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική.

Πενήντα εκατομμύρια χρόνια πριν την έλευση των δεινοσαύρων, ο Bunostegos πιθανότατα τρεφόταν με φτέρες και κωνοφόρα δέντρα και μοιραζόταν τη γη με τεράστια αμφίβια, που έμοιαζαν με σαλαμάνδρες, και με μικρότερα ερπετά.

Σύμφωνα με ερευνητές του πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον που δημοσίευσαν τη μελέτη τους για τον Bunostegos στην επιστημονική επιθεώρηση Παλαιοντολογία Σπονδυλωτών, το προϊστορικό ζώο είχε μεγάλα εξογκώματα από κόκαλο στο πρόσωπό του, τα οποία έμοιαζαν με φουσκάλες.

Και τα υπόλοιπα είδη της οικογένειας (Pareiasauridae) είχαν εξογκώματα στις ίδιες περιοχές, ωστόσο οι φουσκάλες του Bunostegos είχαν διαφορετικό μέγεθος και σχήμα, κάτι που εκτιμάται ότι τον βοηθούσε να αναγνωρίσει τα άτομα του είδους του.

Οι παλαιοντολόγοι εκτιμούν ότι το προϊστορικό ζώο ζούσε στην κεντρική Παγγαία, η οποία ήταν κλιματικά απομονωμένη από τις υπόλοιπες περιοχές με αποτέλεσμα η χλωρίδα της να διατηρηθεί μέχρι τα τέλη της Πέρμιας περιόδου.

Ειδικότερα απολιθώματα του Bunostegos έχουν εντοπιστεί στον σημερινό Νίγηρα της Αφρικής, μια περιοχή που εκτιμάται ότι πριν 250 εκατομμύρια χρόνια είχε ιδιαίτερα ξηρό κλίμα με έντονες βροχοπτώσεις μόνο μια περίοδο του χρόνου.

Οι ετήσιες βροχοπτώσεις αρκούσαν για να διατηρήσουν τη χλωρίδα που χρειαζόταν για την επιβίωση του μεγάλου ζώου, ωστόσο οι γειτονικές περιοχές δεν ήταν κατοικήσιμες, με αποτέλεσμα ο Bunostegos να απομονωθεί στην κεντρική Παγγαία.

Μαζί με πολλά άλλα ζώα της Πέρμιας περιόδου το γιγάντιο ερπετό έπεσε θύμα μιας εκ των μεγαλύτερων μαζικών εξαφανίσεων στην ιστορία του πλανήτη, πριν 248 εκατομμύρια χρόνια.

Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν τα αίτια της μαζικής εξαφάνισης, ωστόσο θεωρούν ότι πιθανώς οφείλεται σε ηφαιστειακή δραστηριότητα, στην άνοδο της στάθμης των θαλασσών ή στην υπερθέρμανση του πλανήτη.
anekshghto.blogspot.gr

You-Tube